Հեռավար կրթության մեկնարկով Ռուբենի ուսումնական տարին փակվեց
Հեռավար կրթության անցնելու մեկնարկին, Արմավիրի մարզպետարանի հաշվարկներով, մոտ 3000 աշակերտ դուրս էր մնալու կրթությունից։ Արմավիրի մարզում կրթությունից զրկվեց 2211 աշակերտ: Շատ առարկաներ դասավանդվում էին տարերայնորեն, կամ ընդհանրապես չէին դասավանդվում: Խնդիրը մեղմելու նպատակով մարզպետարանը ստացել էր 56 պլանշետ և 19 համակարգիչ։ Որոշել էին դրանք տրամադրել մարզի առավել կարիքավոր այն ընտանիքներին, որտեղ դպրոցահասակ երեխաների թիվն ավելի շատ է։ Աիդայի և Մելինեի ընտանիքները ևս այդ ցանկում էին:
Վարդանաշենի փակ դպրոցը
9-ամյա Ռուբենը փորձում էր մեզ համոզել, որ մասնակցել է հեռավար կրթության դասընթացներին, սակայն տեղեկություն չուներ, թե ի՞նչ առարկաներ են պարապում, ո՞ր ժամին է դասն անցկացվում, ի՞նչ տնային հանձնարարություններ ունի և դասընկերներից քանի՞սն են առցանց դասին մասնակցում։
«Ինտերնետ չունենք, հնարավորության դեպքում իմ հեռախոսով են երեխաները փորձում հեռավար դասին մասնակցել, եթե հաջողվում է միանալ հարևանի ինտերնետ կապին։ Երբեմն ստացվում է, երբեմն՝ ոչ: Դա է պատճառը, որ երեխան տեղյակ չէ դասերից»,- ասում է Ռուբենի մայրը՝ Աիդան։ Վարդանաշենցի կինը 5 դպրոցահասակ երեխա ունի: Սովորում են 3-11-րդ դասարաններում։Համացանցային կապուղի չունենալու պատճառով Աիդան հրաժարվել է առաջարկված համակարգչից: Եթե համաձայներ, որ կապուղի անցկացնեն, պետք է սկսեր 5000 դրամ վճարել:
Բազմազավակ ընտանիքի համար ինտերնետը հավելյալ ծախս է
Հարևանուհին՝ տիկին Մարինեն, դեմ չէ օգնել Աիդային, իրենք Wi-Fi ունեն։ «Երիտասարդ կին է, 5 երեխա է մեծացնում, եթե հնարավոր է, թող օգտվեն, դասերից հետ չընկնեն։ Իմ երկու թոռները նույնպես դպրոցահասակ են, հեռավար դասը վատ չէ,- ասում է տիկին Մարինեն,-բայց դպրոց գնալու արդյունավետությունը չունի: Երեխա են, տանը ցրված են, դժվար է լինում կենտրոնացնել դասերի վրա, բակ են փախչում, խաղալ են ուզում, պետք է անընդհատ հետևել ու բացատրել, որ համակարգչի առջևից չփախչեն»։
Աիդայի հարևան տիկին Մարինեն՝ թոռների հետ
Աիդայի հինգ երեխաները հեռավար կրթություն ստանում են մեկ հեռախոսով: Ըստ Աիդայի, դասերը տարբեր ժամերի են, դասատուները կազմակերպված գրաֆիկով են պարապում, երբեմն մինչև երեկոյան ժամը տասը դաս են անում:

Մելինեն նույնպես համակարգչի առաջարկից հրաժարվել է: Վախեցել է ստանձնել պարտավորություն, որը վստահ չի եղել, որ կկարողանա պահել: Խնդիրն այն է, որ հեռավար դասերի ավարտից հետո, պետք է վերադարձնեին համակարգիչը, իսկ քանի որ ոչ ինքը, ոչ երեխաները դրանից օգտվել չգիտեն, մտավախություն են ունեցել, որ կփչացնեն այն: «Պետք է մասնագետ գար, միացներ, մեզ սովորեցներ՝ ինչպես օգտագործել։ Հիմա մի հատ հեռախոս ունենք տանը, վայբերով զանգում են դասատուին, կամ հարևանի երեխաներից ենք հարցնում դասերի տեղը, տանը սովորում ենք։ Կամ էլ ուսուցիչներն են զանգում, դասերի տեղերն ասում»,-ասում է Մելինեն։
Մելինեն նույնպես Վարդանաշեն համայնքից է և դարձյալ 5 դպրոցահասակ երեխա ունի։ Մելինեի համար ավելի դժվար է ապահովել երեխաների հեռավար ուսուցումը։ Համակարգիչ չունեն, հեռախոսն էլ ժամանակակից չէ, չեն կարող օգտվել ZOOM ծրագրից։ «Ելքը գտել ենք,- ասում է Մելինեն,- որպեսզի երեխաները դասերից հետ չմնան, կամ զանգում ուսուցչից են դասերի տեղը հարցնում, կամ հարևանի երեխաներից են ճշտում ու սովորում՝ առանց հեռավար դասին մասնակցելու»։
Մելինեի 5 երեխաները սովորում են 2-9-րդ դասարանում։ Ավագ որդին՝ Գրիգորը, հիմնականում ջերմոցային տնտեսությունում մորն է օգնում, քույրերը խոհանոցային գործերում են օգնում, այստեղ ամեն մեկն իր անելիքն ունի:
Եթե հեռավար կրթությունը շարունակվի, կստիպի՞ օգտվել համակարգչից
Մելինեի ընտանիքին պատկանող ջերմոցը
Նոր կորոնավիրուսի (COVID -19) տարածումը կանխելու համար հեռավար կրթության ներմուծումը դարձավ ոչ լիարժեք լուծում: Հատկապես գյուղական բազմաթիվ համայնքներում ծրագիրը չունեցավ այնքան արդյունավետություն, որքան քաղաքային բնակավայրերում: Գյուղերում շատ ընտանիքներ ուղղակի համացանցից օգտվելու ֆինանսական հնարավորություն չունեն և չեն կարողացել հավասարապես իրացնել իրենց կրթության իրավունքը:
Քաղաքային բնակավայրերում այսպիսի պայմաններում սովորողների թիվն անհամեմատ մեծ է:
Կրթության իրավունքը անհավասար է իրացվել
Վարդանաշեն գյուղի հանրակրթական դպրոցի տնօրեն Հռիփսիկ Ջանջուղազյանի խոսքով, իրենց գյուղում ուսումնական գործընթացից դուրս է մնացել երեխաների մոտ 20 տոկոսը: Պատճառները տարբեր են։ Տնօրենն ինքն էլ չգիտեր՝ ինչ անել համակարգիչների հետ: Ասաց՝ ևս մեկ անգամ կփորձի խոսել ծնողների հետ, եթե նորից հրաժարվեն, կվերադարձնի դրանք մարզպետարանին, որպեսզի այլ ցանկացողների տրամադրվեն։

«Համակարգիչներն օգտագործված են, նոր են միայն ստեղնաշարը, մկնիկն ու ականջակալները։ Համակարգիչն ընտանիքին տրամադրելուց առաջ, մասնագետը տեղում փորձարկում է, թե արդյո՞ք թերություն չունի: Վերադարձնելիս էլ այն պետք է անվնաս լինի»,- ասաց տնօրենը։

Տիկին Ջանջուղազյանի խոսքով, ազգն անպատրաստ էր հեռավար ուսուցմանը, բայց ուսուցիչները ոչ մի ջանք ու եռանդ չխնայեցին, որպեսզի համախմբեն երեխաներին ու աշխատեն։ Ջանջուղազյանը վստահեցնում է՝ ուսուցիչներն ամբողջ օրն են հատկացրել առցանց ուսուցմանը, 30-35 հոգանոց դասարանները երեք խմբի են բաժանել՝ դասն ավելի արդյունավետ դարձնելու համար։
Տնօրենը կարծում է, որ հեռավար ուսուցումն այս իրավիճակում լավագույն լուծումն էր, բայց դպրոցում ամեն ինչ անհամեմատ ավելի արդյունավետ է:
Երեխաների 20 տոկոսը ուսումնական գործընթացից դուրս է մնացել
Հռիփսիկ Ջանջուղազյան- Վարդանաշեն գյուղի դպրոցի տնօրեն
Արմավիրի մարզպետարանից ստացած տեղեկատվության համաձայն, մարզն 2019-20 ուստարում ուներ 34 214 աշակերտ, հեռավար ուսուցմանը չի մասնակցել 2211 աշակերտ։ Համակարգիչ և պլանշետ է տրամադրվել 75 ընտանիքի։ 49 աշակերտի և 3 ուսուցչի տրամադրվել է ինտերնետ կապից առանձնահատուկ պայմաններում օգտվելու վկայական։ Արմավիր գյուղի 6-րդ դասարանի աշակերտները հեռավար կրթության ընթացքում պատմություն և մաթեմատիկա չեն անցել:
Ուսումնական տարվա ավարտից առաջ հրապարակվեց ԿԳՄՍ նախարարարի որոշումը՝ ուսումնական տարին ամփոփվելու է մինչև մարտի 13-ը դասամատյանում եղած և էլեկտրոնային համակարգում առկա գնահատականների արդյունքներով և ավարտական քննություններ չեն լինելու։ Նախարարությունը մշակել է պետական և ոչ պետական բարձրագույն ուսումնական հաստատություններ՝ 2020-2021 ուսումնական տարվա ընդունելության սկզբունքները։
Հրապարակումը պատրաստվել է Մեդիա նախաձեռնությունների կենտրոնի «Լրատվամիջոցների հզորացում Եվրոպայում և Եվրասիայում» ծրագրի շրջանակում, որն իրականացվում է Ինտերնյուսի ֆինանսական աջակցությամբ:
This site was made on Tilda — a website builder that helps to create a website without any code
Create a website