․․․․․․․․․րեսունհինգամյա Արթուր
․․․.......Հարությունյանը ծնվել և մեծացել է Արմավիրի մարզի սահմանամերձ
Կողբավան գյուղում։ Բնակվում է գյուղապետարանի անմիջապես հարևանությամբ՝ նույն շենքի հետնամասում։ Երբ գյուղապետարանի դուռը փակ է, Արթուրը տեղյակ է՝ ինչո՞ւ է փակ ու երբ կբացվի։ Գյուղապետարան այցելողներին հիմնականում ինքն է դիմավորում և պատասխանում՝ երբ գալ, որպեսզի գյուղապետն աշխատավայրում լինի։ «Կողբավանի ամենատեղեկացված մարդն եմ, անցուդարձին ես եմ հետևում։ Գյուղում դրսից հյուրեր չենք ունենում, դրա համար էլ օտար մարդու մուտքն անմիջապես աչքի է ընկնում։ Անծանոթ մեքենան արդեն գյուղի սկզբից հետաքրքրություն է առաջացնում, դրա համար էլ արագ դուրս ենք գալիս, որ տեսնենք ո՞վ է, ի՞նչ է ուզում, ինչո՞ւ է գյուղ եկել»,- ասում է Արթուրն ու սկսում դժգոհել, որ աշխատանք չունի։ Մշտապես զբաղվել է անասնապահությամբ, բայց հիմա սեփական անասնագոմ չունի, օրավարձով գյուղացիների անասուններն է պահում։ Ֆինանսական խնդիրներն են ստիպել վաճառել իր կենդանիներին։