․․․․․․․․․ոթանասունչորսամյա Թամարան գյուղի
․․․․․․․.․ամենահին․բնակիչներից է: Հիշում է նախկին Թլիկը, որտեղ ապրում էր 110 ընտանիք, ջրի խնդիր չկար, զբաղվում էին հողագործությամբ ու անասնապահությամբ։ Յուրաքանչյուր ընտանիք 100-ից ավելի մանր և խոշոր եղջերավոր անասուն ուներ: Եզդիների համար ստեղծված էին բոլոր նպաստավոր պայմանները՝ ապրելու և ազգային մշակույթը պահպանելու համար: Ըստ Թամարայի, գյուղից ոչինչ չի մնացել: Խմելու ջրի ներքին ցանցը քայքայվել ու չի նորոգվել, ջուրը կտրվել է, խանութը՝ փակվել, իսկ տրանսպորտ ու բուժարան երբեք չեն ունեցել։ Գյուղացիները մեկը-մյուսի ետևից դուռ-լուսամուտ փակել են, տան բանալին հանձնել մնացող հարևաններին ու հեռացել։
Թինան երկու դպրոցահասակ երեխա ունի։ Դպրոցից վերադարձող երեխաներին էր դիմավորում։ Դպրոցի առկայությունը նրա հոգսը թեթևացրել է։ Մտածում է, որ անհնար կլիներ ամեն օր երեխաներին ուրիշ գյուղ՝ դպրոց տանել։
Թամարա Ալոյան
Թլիկ գյուղի բնակիչ
Թինա Խուդոյան
Թլիկ գյուղի բնակիչ
Թլիկի 9-ամյա դպրոցում գրանցված 24 աշակերտ կա։ Սակայն, երբ դասերն ավարտվեցին, դպրոցից երկու աշակերտ դուրս եկավ։ Մեզ դիմավորող ուսուցիչը չներկայացավ և թույլ չտվեց դպրոց մտնել։ «Տնօրենը տեղում չէ, օտար մարդ դպրոց մտնել չի կարող»,-ասաց։
Մեկ այլ ուսուցիչ էլ հրահանգեց հեռանալ տարածքից, որովհետև լրագրողների հետ խոսելու բան չունեն։ Լրագրողները դպրոցը նկարելու իրավունք չունեն, իսկ դպրոցի աշխատանքն էլ լուսաբանման կարիք չունի։ Երբ փորձեցինք ճշտել ագրեսիվ պահվածքի պատճառը, հատկապես երբ դեռ չեն լսել մեզ հետաքրքրող հարցերը, պատասխանը կարճ էր՝ «Լրագրողներից որքան հեռու, այնքան՝ լավ»։
Բոլոր ուսուցիչները հարևան համայնքներից են։ Միայն եզդերեն մայրենի լեզվի և գրականության ուսուցիչն է տեղացի եղել, բայց նա էլ է արտագաղթել։